Blog 2: Foto's, Addo Elephant park & Tsitsikamma

Terug van weggeweest met m’n blog, Alweer een maand geleden schreef ik mijn eerste blog en ik vond het wel weer eens tijd worden om aan mijn tweede blog te beginnen na al onze belevenissen hier. Kleine noot vooraf: ik had belooft het deze keer wat korter te houden, maar dat is zoals jullie zien niet gelukt. Dus pak er een stroopwafel of een bitterbal bij en ga er maar goed voor zitten. 

Howzit ?!

Allereerst maar even over het leventje hier: heel heftig…NOT. De zomer komt eraan, veel vrije dagen en super sociale mensen. Dingen die erg snel wennen. Alles kan en mag, Iedereen zegt je gedag of geeft je een hand (zelfs in grote steden) en er word veel gelachen en geschreeuwd naar elkaar (over een afstand van 20 meter schreeuwen hoe het met iemand gaat in plaats van er even naartoe lopen, hilarisch).

Misschien ook wel even grappig om over de rijstijl te praten hier, die is namelijk ronduit onbeschoft HAHA. links en rechts inhalen, geen knipperlicht, door rood rijden en midden op de weg stilstaan zijn slechts een paar voorbeelden van dingen die je iedere dag op de weg tegenkomt. Zelf wen je hier redelijk snel aan, ik heb dus ook deels mijn nette Nederlandse rijstijl aan de kant geschoven ;p. De meeste auto’s vallen van ellende uit elkaar en zitten met touwtjes en tyraps aan elkaar vast gemaakt. Elke keer kunnen we ons weer verbazen over hoe sommige auto’s überhaupt nog kunnen rijden. Mocht je een keertje niet kunnen rijden, omdat je een avond gedronken hebt, kan je hier gebruik maken van een taxi of een cab. Nou zal je denken ja duhh dat is gewoon hetzelfde, dat klopt dit is overal ter wereld hetzelfde behalve in Zuid-Afrika. Een cap is een taxi zoals wij ze kennen. Een taxi daarin tegen is voor ons onbekend. Dit zijn in feite busjes die door de hele stad heen knallen, alle verkeerregels aan hun laars lappen, uit elkaar vallen van armoedigheid en overal waar je kan bedenken stoppen om mensen in en uit te laten (bij stoplichten, aan de kant van de weg, op de snelweg, etc.). Altijd hangt er een kerel met z’n hoofd uit het raam om naar mensen te schreeuwen of te fluiten of ze meewillen met de taxi (wat elke keer weer een grappig gezicht is). Deze ‘taxi’s’ zijn natuurlijk veel goedkoper, maar je bent je leven niet echt veilig in die dingen. Trouwens wel een big business die taxi’s er rijden er namelijk duizenden rond in PE. Wat ik trouwens niet fijn vind hier is het feit dat het normaal is om met drank op te rijden (en met drank op bedoel ik ook veel drank)

dit gebeurt echt heel veel. Je wordt ook uitgelachen als je een avond de bob bent (en dus helemaal niet drinkt).    

Maar goed weer genoeg over een van de opmerkelijke dingen hier. Laat ik verder gaan met de reden waarom ik deze blogs schrijf, mijn belevenissen hier in Zuid-Afrika. 

Vorige keer was ik gebleven bij Kragga Kamma waar we onder ander dieren gespot hadden. De week volgend op Kragga Kamma was een rustige week op stage waarin we voor de rest niet veel geks hebben gedaan. Die vrijdag bezochten we een voorstelling bij MTR Smit (hier lopen mijn huisgenoten Iris, Nathalie en Maaike stage), het was een talentenshow met uitvoeringen van kinderen die hier wonen (Zij wonen hier omdat ze om wat voor reden dan ook niet meer thuis kunnen wonen). Ongelooflijk als je hoort wat sommige kinderen op deze leeftijd al hebben meegemaakt.

Zaterdag stond een van de hoogtepunten van die week op het programma de finale van de MTN8 Cup tussen Kaizer Chiefs & Ajax Cape Town. In een vol gepakt NMB stadion (voornamelijk Kaizer Chief supporters aangezien dit de grootste club van het land is), ging de wedstrijd tussen de twee rivalen van start. De sfeer zat er goed in en Ajax was uiteraard de bovenliggende partij. Ik heb trouwens na een half uur mijn Ajax shirt verruilt voor mijn eigen shirt om me iets meer op mijn gemak  te voelen in het vak van de Kaizer chief supporters, maar dat even terzijde. Toen uiteindelijk de 0-1 werd gemaakt door Ajax (wat achteraf de winnende treffer zou zijn), kon mijn dag niet meer stuk. Na de wedstrijd zijn we via de Mac in The Brazenhead (Irish pub/restaurant) beland waar we samen met wat vrienden de eerste wedstrijd van de springboks op het WK rugby hebben gekeken. Na een spannende en sensationele eindsprint van Japan werd er uiteindelijk (onverwacht) verloren. Toch nog een domper op deze dag. Ben deze sport (nu ik het een beetje snap) ontzettend gaan waarderen, en voel me al een volwaardige spingboks supporter met al die zenuwen en oplevingen.

Er werd besloten het verdriet van het verlies weg te drinken bij Hooters (jawel die Amerikaanse keten, incl. leuke bediening) en daarna richting Beershack (wat nu al aan het uitgroeien is tot mijn favoriete bar hier) te gaan. Ik zal het verder kort houden over deze avond; het niveau daalde in ieder geval snel, ik eindigde de avond met potgrond over me hele gezicht, omdat het blijkbaar leuk was een bloempot van de wand af te halen en hier mee te ouwehoeren (wat natuurlijk ook wel grappig was).

De dag erna werd er besloten naar Jeffreys bay te gaan, bekend als een surfersdorp met een mooi strand waar elke zomer grote surfwedstrijden worden gehouden, dit was ook meteen het nadeel. Het is nog geen zomer, het weer viel die dag een beetje tegen en het dorp was uitgestorven. Eerder die dag was een poging om paard te gaan rijden over het strand ook al in het water gelopen, niet dat ik dat had gedaan. Ik heb nog liever paardenvlees door mijn gehakt dan dat ik op zo’n ding moet zitten (geintje natuurlijk!). Op deze manier liep deze dag dus anders dan gepland. Ik wil hier sowieso nog wel een keer terugkomen maar dan wel in de zomer wanneer er wat te doen is.

Na een paar dagen rustig aan te hebben gedaan, natuurlijk wel gewoon stage, Besloten we woensdag maar weer eens de braai aan te steken iets wat ik helemaal niet vervelend vind. Die avond (24 september, ik weet het nog goed) waren we rustig aan het uitbuiken van de braai en waren sommige in ons huis aan het genieten van hun after dinner sigaret, toen ik snaps kreeg van Erik, Sven en Rens: Hoppa tickets naar Zuid-Afrika geboekt. Het eerste wat in me opkwam was: HOU JE BEK! En een glimlach verscheen. Meteen een appje eruit gegooid en jahoor die drie legendes gewoon eventjes tickets geboekt naar Port Elizabeth!! Vreugde dansje gedaan, het heuglijke nieuws aan het huis vertelt en meteen maar een beetje begonnen met nadenken over wat we kunnen doen hier(niet dat dat heel lastig is). Zorgen dat hun tijd hier even mooi word als de periode die ik hier heb gehad tot nu, maar dat komt goed. Ik kan in ieder geval niet wachten ze hier te verwelkomen, uiteraard om ze weer te zien, maar vooral ook om ze te laten zien hoe ik hier leef en wat ik meemaak hier. Iets om naar uit te kijken. 15 December staat genoteerd. 

Om maar weer door te gaan op de orde van de dag, Donderdag waren we een dag vrij van stage dit was in verband met heritage day. Dit is een dag waar Zuid-Afrikanen hun afkomst gedenken (geschiedenis, cultuur, etc.), een bijnaam voor deze dag is ‘de nationale braai-dag’ omdat een braai gebruikelijk is tijdens deze dag. Dit vonden we natuurlijk heel vervelend aangezien we deze dag dus alweer de braai aan moesten steken ^^. De dag begon met een bezoek aan Addo. Waar we de vorige keer niet veel hadden gezien was het deze keer wel raak, we hebben veel dieren gezien en het weer was uitstekend. Het was zelfs zo leuk in het park dat de auto ‘s middags nog geen zin had om terug te keren naar huis, deze besloot namelijk niet meer te starten…accu leeg. Sta je dan. Gelukkig met wat behulp van wat Zuid-Afrikanen en onze coureur Kim dat ding toch weer aan de praat gekregen, om deze vervolgens niet meer te stoppen tot onze voordeur aan Robin Road bereikt werd. Zoals eerder vermeld ‘s avonds de braai aangestoken om er een gezellige avond van te maken.

Het weekend stond in het teken van The Urban Run, het grootste evenement georganiseerd door ons stage bedrijf. Vrijdag en maandag op/af-bouwen, zaterdag The Kids Urban Run en de registraties voor zondag, en zondag The Urban Run. 10 kilometer hardlopen door het centrum van de stad met onderweg 15 hindernissen, onder te verdelen in onder andere slides, een tunnel gevuld met schuim, het beklimmen van een berg en een fort. Het evenement was erg geslaagd, we krijgen dan ook louter positieve reacties. Met 1000 deelnemers viel het deelnemers veld wel een beetje tegen, maar dit mocht de pret niet drukken. In totaal werd er deze dag 120.000 ZAF opgehaald voor het goede doel.

Na een kort weekje stage te hebben gehad (tot donderdag), vertrokken wij donderdag avond richting Tsitsikamma voor een weekend weg met alle Dutchies. Tsitsikamma is een natuurpark gelegen op 2 uur rijden van PE. Bekend om zijn natuur, de talloze activiteiten (in en rondom op het water) en de hoogste bungeejump brug ter wereld (216 Meter!). aangezien het hier vroeg donker word en wij dus in het donker arriveerden konden we nog niet genieten van het uitzicht. Na het inchecken bij de backpackers lodge (wat niet geheel vlekkeloos verliep, Thanks to Booking.com…). Besloten we een drankje te doen bij het kampvuur in de binnenplaats, om vervolgens onze bedden op te zoeken.

De volgende ochtend werden we wakker in ontzettend mooie omgeving, een prachtig berglandschap met een heerlijk zonnetje. Na een ontbijt en rondje in de backpackers lodge (wat in tegenstelling tot wat je zou verwachten heel erg luxe was), Reden we richting Tsitsikamma falls adventure waar ziplinen op de agenda stond. Nou is ziplinen sowieso al leuk, maar om dit te doen op een zekere hoogte, langs de bomen en over watervallen maakte deze tour wel echt compleet. Ontzettend genoten van het ziplinen dus. Na verkeerd te zijn gereden en wederom een kapotte auto (niet de onze deze keer), besloten we naar de bungeejump brug te rijden. Die was nog even een stukje hoger dan ik in eerste instantie voor ogen had, drie van ons durfde de sprong aan en de rest (waaronder ik) keken met knikkende knietjes toe (wil btw de sprong nog wel gaan maken).

Zaterdag richting Untouched adventures, waar we gingen kajakken. Hier keek ik zelf het meeste naar uit. Eerste een stuk over de oceaan kajakken (met ontzettend hoge golfen) om vervolgens via de riviermond tussen de rotsen door te kajakken. De natuur hierbij was wonderschoon, ik heb dan ook de hele tour met verbazing om me heen gekeken. Na een stukje op een LiLo(soort opblaas bed) te zijn geweest, keerden we terug. Na wat te hebben gegeten en een hike te hebben gemaakt naar de top van de berg zat ook de tweede dag Tsitsikamma er weer op.

Zondag was onze derde en laatste dag. Nadat iedereen de koffers had gepakt en een enkeling nog een duik in het zwembad genomen heeft, lopen we naar een café verderop om een te genieten van een ontbijtje. Niet veel later begonnen we aan onze laatste activiteit van het weekend: Blackwater tubbing. Oftewel met een opblaasband de rivier af, ontzettend gaaf met als (letterlijk) hoogtepunt een sprong vanaf een 8 meter hoge rotswand. Alweer een leuke activiteit, waar ik echter wel wat blauwe plekken aan zal overhouden.

Tot zover mijn belevenissen van mijn tweede maand in Zuid-Afrika. Ik ben ontzettend aan het genieten en de tijd vliegt hier dan ook voorbij. Me blog is weer een beetje langer dan gepland, maar ik vind het eigenlijk fijner maandelijks een update te geven in plaats van wekelijks. Dan hoef ik jullie ook niet zoveel lastig te vallen.

Toedeloe!

ps. vergeet niet mijn foto's van de afgelopen 2 maanden te bekijken!!