The last one, die laaste, de laatste (incl. foto's rondreis)

Ongeveer twee weken ben ik nu terug, tijd dus om mijn laatste blog met de belevenissen in Zuid-Afrika te uploaden. De laatste maand was voor ons anders dan anders. In plaats van stage in Port Elizabeth, maakte we een roadtrip door dit geweldige land. De trip bracht ons van Port Elizabeth via the wild coast naar Durban. Via Durban, het zuidelijke & het noordelijke deel van Drakensbergen reden we vervolgens richting Krugerpark. Na enkele dagen te hebben genoten in Kruger keerden we terug naar Port Elizabeth, met een tussenstop bij The Blyde river canyon en in de wereldstad Johannesburg.

In PE (wat ondertussen als thuis voelde) kwamen de twee vreemdste dagen van de reis. We moesten afscheid nemen van alles en iedereen die we hier ontmoet hadden en waarmee we een onvergetelijke tijd hebben beleefd. Nog twee dagen/avonden konden we met elkaar feesten, voordat Karst en ik zouden doorrijden (via Knysna) naar ons eindpunt Kaapstad. Net als de rest van de dagen, vlogen ook de laatste twee voorbij. Toch vreemd, voorheen zwaaide we mensen uit bij het vliegveld. Wij waren de eerste die er met de auto vandoor gingen. Met tranen in onze ogen namen we afscheid van onze geliefde huisgenootjes en reden we voor de laatste keer weg uit Robin road. Nog een paar dagen genieten en dan terug naar huis. Het klinkt raar (ik was namelijk graag langer gebleven), maar het was goed zo. Ik had me ingesteld op een terugkeer naar huis en alles was afgelopen. Of we nou wilden of niet, onze tijd in Port Elizabeth zat er op en niks ging daar nog verandering in brengen. 

We genoten van onze laatste dagen Zuid-Afrika, vlogen terug naar Amsterdam en werden meer dan warm onthaald op Schiphol. En ohja onze timing was perfect, we waren precies op tijd terug voor carnaval!

Terug naar de roadtrip. Ondanks dat de foto’s die ik heb geüpload veel meer laten zien dan ik in woorden kan uitdrukken, probeer ik toch per stop op te sommen wat we hebben meegemaakt. Het was een beste reis, dus de blog is nog een stukje langer dan normaal. Geniet van onze belevenissen en het land!! (Vergeet uiteraard niet de foto’s te bekijken) 

dag 1: Cintsa

Sochtends vroeg vertrokken we 7 uur Zuid-Afrikaanse tijd (7:40) van huis. Onze eerste bestemming is Cintsa, zo’n 350 kilometer van Port Elizabeth af en een klein half uurtje vanaf East-London. Van tevoren had ik hier de minste verwachtingen van, puur omdat ik niet wist wat er überhaupt te doen was. Aangekomen bleek het een klein dorpje te zijn, zonder toeristen en met een prachtig strand. We besloten een wandeling te maken over het strand en terug te keren naar onze lodge (met waanzinnig mooie view), Te relaxen en een verdere planning te maken wat te doen. 'S avonds zochten we naar een restaurant voor het avondeten, vreemd genoeg was alles dicht (op een dinsdag avond…). We kwamen uiteindelijk uit bij een beach lodge. Het bleek ontzettend sjiek te zijn (met duizenden messen en vorken etc.). Ik voelde me dan ook een beetje underdressed (als dat een woord is), met me sport shirtje.

dag 2: Coffeebay

Vandaag stond coffeebay op de planning, ons voornemen was gelukt en we reden vroeg weg richting onze eindbestemming van vandaag. Echter kwam aan onze trip naar elke honderden meters al een einde. In de location (township) naast Cintsa was een staking uitgebroken (vanwege elektriciteit ofzoiets) en de enige weg die het dorp uitging werd door de inwoners geblokkeerd met bomen en brandende autobanden, daarnaast was er meerdere keren geschoten door de inwoners (ook op auto’s die wilde passeren). De enige optie, een 4x4 trail, was voor ons helaas niet mogelijk. Er zat dus niks anders op dan te wachten. Na 4 uur wachten was de politie (die eerst 3 uur lang had aangekeken omdat het ze eigenlijk niet interesseerde) zover om de mensen van straat af te halen. Even spannend was het toen we passeerden. Terwijl er nog stukken tak, brandende autobanden en glas op het wegdek lag en de politie nog met semi automatische wapens en shotguns stond te patrouilleren, reden we in een slakken tempo langs de groep inwoners van de township. Eindelijk waren we op weg naar Coffeebay. De weg was letterlijk onbeschrijfelijk en adembenemend. Het laatste deel was leuk vanwege alle Xhosa hutjes, duizenden kinderen in uniform die van scholen kwamen en de koeien, geiten, paarden en ezels op de weg. Aangekomen maakte we een wandeling en aten en dronken we bij coffeeshack (backpackers lodge hier). Leuke aan het hele backpackers gebeuren is dat iedereen altijd lekker met elkaar aan de praat is en loopt te ouwehoeren. Goeie manier om een hoop nieuwe mensen te leren kennen dus!

dag 3,4 & 5: Durban

Hole in the wall, een van die dingen die je gezien moet hebben wanneer je een bezoek brengt aan coffeebay. Het weer was bijzonder goed en zonder al te veel moeite kwamen we na een korte tocht aan bij de hole in the wall. Nou moet ik zeggen: het was (heel) mooi, maar een absolute must, nee. Afijn opweg naar Durban reden we opnieuw door de binnenwegen. Deze zijn leuk, maar tegelijk wel heel vermoeiend aangezien je constant alert moet zijn voor gaten in de weg en overstekende mensen en dieren. De trip naar Durban was één van de langere van de roadtrip in totaal zouden we iets meer dan 7 uur onderweg zijn. Aangekomen in het hotel (ons enige hotel voor de rest alleen b&b’s, guesthouses en backerpackerslodges) bleek deze perfect te liggen (op loopafstand van alles wat Durban te bieden heeft). Het was inmiddels al donker en we besloten voor een snelle hap even het centrum in te lopen. Na een kleine 5 minuten werden we aangesproken door een groep oude bazen (je weet wel, van die oude mannetjes die de hele dag een beetje aan het ouwehoeren zijn) die zichzelf op plastics stoeltjes neergeploft hadden ergens op een random plek in de stad. Er werd ons vriendelijk nog dringend verzocht beter niet verder te lopen omdat de kans op een beroving te groot zou zijn. Na een kort gesprek besloten we toch even door te lopen aangezien we nog wel ergens moesten eten. Nadat we snel wat naar binnen hadden gewerkt liepen we terug en werden we (zo leek het in ieder geval) geëscorteerd door politie, die op een korte afstand van ons af bleef rijden. Oke dan, blijkbaar was de waarschuwing niet voor niks geweest. Op de kamer bleek een poging wakker te blijven en nog even gezellig te doen niet geslaagd, blijkbaar ben in slaap gevallen.

Lekker dan aangekomen in Durban en eindelijk konden we een beetje uitslapen (8:30). We liepen vanaf ons hotel naar de eerste bestemming van vandaag de Juma masjid moskee. Wat een wereld van verschil met Port Elizabeth, een enorme mensen massa en overal winkeltjes. Het was één grote chaos in de binnenstad. Als een van de weinige blanken (zeg maar gerust de enige) werden we nog al raar aangekeken door de meeste. Maar goed na een kort bezoek aan deze grootste moskee van het zuidelijk halfrond (althans dat wordt gezegd), kwamen we bij victoria street market een immens grote markt waar letterlijk alles word verkocht. De markt is van oorsprong Indisch, kruiden zijn dan ook in alle hoeken en gaten van de markt te vinden. Hierna liepen we via de binnenstad terug naar het hotel (we pakten de auto, in verband met het weer) en reden richting het Moses Mhabida stadium. Het stadion waar Nederland tijdens het WK tegen Japan en Slowakije heeft gespeeld. Het stadion is gelegen naast het eveneens imposante kings park stadion (van de Zuid-Afrikaanse rugbyclub The sharks) en is gekenmerkt door de grote boog boven het stadion (die symbool staat voor de Zuid-Afrikaanse vlag). We besloten een tour te doen, en kregen onder andere de mogelijkheid het magische gras te betreden.

Dag 6 & 7: zuidelijke Drakensbergen

Vandaag hebben we de grens van 1500 KM op onze reis bereikt. Toch raar slechts drie uur rijden brengt je van de metropool Durban (want dat is de stad absoluut) naar de ongerepte en uitgestrekte natuur dat Drakensbergen word genoemd. De reis (die wederom leuk was om te rijden, door de bergen) bracht ons naar een backpackerslodge net iets boven Underberg, in het zuidelijke deel van Drakensbergen (voornamelijk bekent door de Sani pass). In totaal zullen we hier twee nachten zitten alvorens we naar het Noordelijke deel zullen afreizen. We komen aan in een super relaxte lodge en krijgen een eigen rondavel toegewezen (voor mij bekend als een rond xhosa hutje), grappig dus.

We hebben gehiked in Ukhahlamba (één van de vele parken in Drakensbergen), en met zonsondergang hebben we (hoewel ik het in een eerdere blog had afgezworen), paard gereden! Uiteraard werkte dat beest van mij niet mee en liep ik 9/10 achteraan te hobbelen. Afijn het was leuk om te doen (once in a lifetime), helaas werd het uitzicht door mist belemmert. Bij terugkomst was de braai al aangestoken, en genoten we bij het vuur van de rest van de avond.

Vanwege het slechte weer dat werd voorspeld zat een trip naar de Sani pass er de volgende dag niet in. Heel erg jammer natuurlijk, maarja je kan niet alles hebben. Hopelijk kom ik hier ooit terug om deze tocht alsnog te maken. Wel besloten we naar Sani valley te rijden (het gebied onderaan de Sani pass), het zonnetje scheen nog en er waren slechts enkele wolken. Het uitzicht was heel mooi en het berglandschap was uitgestrekt. Iets wat wel hoge verwachtingen schepte en eigenlijk vroeg om meer, maar zoals eerder gezegd niet voor ons of in ieder geval niet tijdens deze roadtrip. We kwamen terug bij onze rondavel, waar ik besloot de berg te beklimmen die naast onze lodge ligt (Karst en Manon besloten thuis te blijven). Na zo’n anderhalf uur kwam ik op de top aan. Waar gisteren de mist ons uitzicht nog wegnam, kon ik nu genieten. Iets wat ik (al zeg ik het zelf) wel had verdient. De tocht was vermoeiend en op sommige punten zelfs redelijk lastig, buitenadem kwam ik boven aan. Genoot van het uitzicht en terug naar beneden. Wel via een andere route, Me eigen gecreëerde route wel ter verstaan. Deze bracht me langs koeien, schapen en paarden. Kruipend onder en klimmend tussen verschillende prikkeldraadhekken door kwam de padvinder in me naar boven, maar liep ik wel een paar oorlogswonden op. Ongeveer 3 uurtjes nam deze hike in beslag. Qua tijd dus een korte hike, maar hij bracht me wel naar mooie viewpoints. Vanavond zal (zoals vele) worden afgesloten aan het vuur, met de andere.

Dag 8 & 9: Clarens, golden gate highlands & de noordelijke drakensbergen

Vandaag kwamen we aan in het Idyllische dorpje Clarens. Een klein dorp dat net iets boven Lesotho ligt. De weg naar het dorp komt door Golden gate highlands een (gratis) nationaalpark met enkele weergaloze viewpoints. We komen redelijk op tijd aan in het B&B en we worden verwelkomt met een aangename verassing: we kregen een update. In plaats van onze geboekte kamer (die er sowieso ook al prima uitzag), kregen we een heuse villa (een 7 persoons huis wel te verstaan). Na de koffers uit te hebben gepakt gingen we op ontdekkingspad in het dorp. Vroeger kwamen (door de ligging tussen de bergen) veel kunstenaars op dit dorp af, Iets wat nog steeds te merken is door de vele antiek en kunstwinkels die je hier kan vinden. We belandde in de plaatselijke bier brouwerij, profiteren van de bier proeverij, en kiezen het beste biertje uit om de dag mee af te sluiten.

De daarop volgende ochtend stonden we vroeg op, maar om andere reden dan jullie waarschijnlijk zullen verwachten. We zijn al een tijdje onderweg en dus is het tijd voor: de was. Er is hier geen wasmachine aanwezig en dus ging alles met de handwas. Geen probleem, alleen moesten we het zien droog te krijgen in één dag. Karst kwam met het idee de wel aanwezige ventilators op de was te richten, dit was dus uiteindelijk geen enkel probleem. Onderweg naar Sentinel peak, rijden we wederom door Golden gate highlands. Het grappige is dat je ondertussen niet meer doorhebt hoe bijzonder het is dat je in het wild gewoon zebra’s, bavianen en springbokken tegenkomt langs de weg. We komen aan bij Sentinel peak alwaar het weer niet goed blijkt te zijn. We hebben tot nu toe sowieso nog niet heel veel geluk gehad met het weer (niet slecht, maar weinig zon en redelijk wat bewolking). Sentinel peak zelf hebben we dus helaas niet kunnen bereiken, maar de uitzichten tot waar wij konden komen waren ook zeer indrukwekkend.

dag 10, 11 & 12: Krugerpark

Vandaag was één van de dagen dat we wat langer in de auto moesten zitten. In totaal hebben we over de tocht van Clarens naar Hayzview zo’n 10 uur gedaan, onderweg werd de grens van 2500 km bereikt. Na enige tijd kwamen we erachter dat de weg die we aan het volgen waren niet naar de bestemming van de komende drie dagen zou leiden, maar naar de bestemming hierna (Blyde River Canyon). We zijn dus een beetje omgereden. Voordeel van deze omweg is wel dat Karst de eerste lilliputter in Zuid-Afrika gespot heeft! Die hebben ze hier dus ook! Aangekomen bij ons verblijf, bleek de weg naar de kamers toe op zich al een hele reis te zijn, op een zandpad met gaten zo diep als de Grand Canyon en bulten zo hoog als de Himalaya baanden we ons een weg naar de receptie, wederom ziet het er wel puik uit.  

Onze eerste dag in het Krugerpark begon bij de checkers om wat inkopen te doen om die dag te overleven. Ik had geld nodig en ging even pinnen. De gozer voor en achter mij waren overdreven aardig aan het doen, en lieten me even zien hoe ik zou moeten pinnen. Nou ben ik nog net niet helemaal achterlijk, en sloeg het aanbod beleefd af. Een poging om me te skimmen bleek dus afgewend. Voor de zekerheid mijn geld maar even van mijn doorlopende rekening naar mijn spaarrekening overgemaakt, en mijn werelddekking (tijdelijk) teruggekeerd naar binnen Europa. Just in case. De dag begon dus niet helemaal vlekkeloos. Eenmaal bij Kruger aangekomen kon onze eerste echte dag dan beginnen. Wat een groot park is dit zeg, we besloten de eerste dag alleen het zuidelijke deel te bezoeken. Na 30 seconden zagen we de eerste olifant (één van vele). de rest van de dag kwamen we veel dieren tegen, maar bleef het voor de bekende big-five slechts steken op de 3 (Olifant, Buffel & neushoorn). Wel zag ik voor het eerst een nijlpaard. Na zo’n 7 uur te hebben rondgereden hielden we het voor gezien.

Als echte fanatiekelingen ging het wekkertje de tweede dag om half 5, we zouden zo vroeg mogelijk bij de poort van het Krugerpark staan. We namen vandaag een andere ingang (er zijn er heel veel), omdat we richting het noordelijke deel van het park zouden gaan. Het was warm vandaag, heel warm. Het beste van vandaag was dat ik dan eindelijk leeuwen heb mogen zien. Ook zagen we een groep van zes leeuwenwelpjes die in een boom aan het chillen waren, best bijzonder opzich. Verder zagen we alle gebruikelijke dieren (olifanten, giraffen, Buffels, neushoorns, nijlpaarden, gnoes, impala’s, etc.) en drie cheetah’s (die ik ook nog niet eerder in het wild ben tegengekomen). Een geslaagde tweede en laatste dag Krugerpark dus.

Dag 13 & 14: Blyde river canyon

Een tocht die in principe maar anderhalf uur in beslag neemt. Echter namen wij een kleine omweg en belandde op de panoramaroute. Ontzettende mooie watervallen (Macmac Falls, Lisbon falls en Berlin falls) en adembenemende viewpoints (pineacle, gods window en wonderview) kruisten ons pad. In totaal duurde de weg in plaats van anderhalf uur zo’n zes uur. Het gaf alvast hooggespannen verwachten voor Blyde river canyon, want ook de weg hierlangs was alles behalve vervelend. Aangekomen in Klasserie blijken we midden in een soort van gamepark te zitten. We zitten in een tent en onze douche is buiten onder de sterrenhemel, heel vet opzich. De eigenaar vertelde verder dat we niet raar moesten opkijken als we ’s nachts leeuwen zouden horen, dat schijnt redelijk normaal te zijn hier.

Na de Grand canyon en Bryce canyon in 2013, was het vandaag tijd om de Blyde river canyon een bezoek te brengen. Voor dat de reis begon was dit één van de plekken waar ik heel erg naar uitkeek. Vroeg uit bed, tanden poetsen, kraan aan, schorpioen omhoog. WAT, schorpioen omhoog?! Jawel jawel, toen ik de kraan opendraaide probeerde een schorpioen zich via het putje van de wasbak een weg omhoog te vinden. Helaas was het beestje te groot en is dus waarschijnlijk verdronken in het water. Maar goed onderweg en het weer leek ons vandaag mee te zitten. We brachten een bezoek aan de Blyde river canyon (zie de foto’s), verder hebben we nog een bezoek gebracht aan een groot grottenstelsels ergens in de buurt van de canyon, ook dit was erg indrukwekkend. Savonds na het eten barstte de hel los. Stromende regen en harde onweer, zorgde ervoor dat we van ons terras moesten afsnellen opzoek naar een plek binnen in het restaurant. De terugweg was nog een aardige klus over alle zandweggetjes, maar onze corolla is ondertussen wel wat gewend. Teruggekomen bij de tent hoorden daadwerkelijk een stel leeuwen brullen niet ver bij ons vandaan!!

Dag 15 & 16: Johannesburg

‘savonds komen we aan het Joburg. We zitten in een backpackers ergens in het midden van de stad. In de dorm was plaats voor 8 mensen, maar voor m’n gevoel sliepen we er met een stuk of 12 (don’t ask me how). En hoewel we op onze reis al veel Nederlanders zijn tegengekomen ging het in Joburg nog een stuk verder, we kwamen een Deventenaar tegen! Jawel aan de andere kant van de wereld, in een random backpackers lodge in een miljoenen stad, komen we iemand tegen uut Demtàh. Lachuh! We brengen een bezoek aan Nelson Mandela square en het Hardrock cafe dat daar eveneens gelegen is. De dag erna namen we afscheid van Manon die (een week eerder dan wij) vanuit Johannesburg terug zou keren naar Nederland, voor dat we afscheid namen brachten we eerst nog een bezoek aan het FNB stadion. Het stadion waar Nederland in 2010 de WK finale tegen Spanje verloor.

Dag 17 & 18: Port Elizabeth

Na een slopende reis van zo’n 12 uur kwamen we terug in Port Elizabeth. Uitrusten zat er na deze reis niet in, aangezien we meteen doorgingen naar Balizza om onze laatste avond daar te vieren. De ochtend erna hadden we onze afscheids lunch bij Zsports (ons stage bedrijf, voor de sloaperts onder ons). ‘s avonds staken we de braai nog een keertje aan en gingen we voor de laatste keer met z’n alle stappen beershack. Een goeie afsluiting van onze 5 maandjes PE. 

Dag 19: Knysna

Het afscheid viel zwaar, maar we zette onze reis voort richting knysna onze laatste stop voor Kaapstad. Ontzettend mooi, maar zoals gepland hadden we hier niet veel tijd. We maakten een wandeling en brachten een bezoek aan de viewpoints.

Dag 20, 21, 22 & 23: Kaapstad

Onze laatste dagen Zuid-Afrika brachten we door in Kaapstad. Onze backpackers was ideaal gelegen. In het centrum en aan de bekende uitgangstraat Longstreet. We kwamen (zoals wel vaker het geval was) later op de dag aan. We zette onze koffers aan de kant en gingen voor een drankje naar het Beerhouse. Hier bleven we echter iets langer hangen dan gepland.

De tweede dag van Kaapstad stond in het teken van het beklimmen van de Table mountain. Het was warm en ik had (hoe dom het ook was) slechts een halve fles vocht bij me. De hike was redelijk zwaar en na zo’n anderhalf uur kwam ik buitenadem boven aan. Liter water naar binnen gegooid en genoten van het uitzicht.

Onze laatste dagen brachten we door met Steffen en Sabrina, twee Duitsers die we in Port Elizabeth hadden leren kennen. Via Chapmans peak drive (een supermooie kronkelweg langs de kustlijn van Kaapstad naar Cape point) reden we naar Cape point. Waar we verder ook nog een bezoek brachten aan ‘kaap die goeie hoop’, een gebied dat mooier bleek dan dat ik op voorhand had verwacht. De laatste avond genoten we nog een keer van Longstreet en de gunstige prijzen tijdens het uitgaan. De dag dat we vlogen besloten we eerst nog een tour door het stadion te doen, alvorens we richting het vliegtuig zouden rijden.

Dag 24: Time to go home, 24 dagen later en ruim 7000 kilometer verder zit onze reis erop. dit is de dag waarop we naar huis vliegen. Enough said.

Zuid-Afrika, by far het mooiste land dat ik tot nu toe heb mogen bezoeken. Landen in Kaapstad, waarschijnlijk de meest bekende en imponerende stad van het land. Kenmerkend zijn Tablemountain, Robbeneiland, Chapman’s peak, cape point, Boulders Beach en het uitgaan in Longstreet. Rij een stuk verder en je vindt de wijnlanden van universiteitsstad Stellenbosch of Franschhoek, wijnlanden waar ze in Frankrijk U tegen zeggen. De reis van Kaapstad naar Port Elizabeth brengt je langs de gardenroute. Een indrukwekkende (helaas toeristische) route langs de kustlijn van de Eastern Cape. Een stukje het binnenland in en je komt aan in Oudtshoorn waar je onder andere struisvogel kan rijden of een bezoek kan brengen aan één van de vele grotten. In het laatste deel van de gardenroute kom je over de bloukransbridge (waar je je leven op het spel kan zetten door van de 216 meter hoge brug af te springen, met kabel dat wel) en jeffreysbay één van ‘swerelds bekendste surf walhallas. Het einde van de gardenroute ligt in Port Elizabeth. Misschien niet de mooiste stad die je in je leven zal bezoeken, maar de mensen zijn ontzettend vriendelijk en meewerkend. De stad is zonder twijfel heerlijk om in te leven (uit eigen ervaring ;)). De gardenroute vloeit vervolgens voort in de wild coast. Veel minder toeristisch, maar absoluut niet minder mooi. Daarnaast maak je hier nog echt de oude culturen mee. De backpackerlodges zoals buckaneers (in Chintsa) en Coffeeshack (in Coffeebay) maken je avontuur hier compleet. Aangekomen in de metropool Durban kan je er voor kiezen je route langs de wild coast te vervolgen of het binnenland in te rijden richting het Zuidelijke deel van de Drakensbergen, maar niet voor een bezoek te hebben gebracht aan Victoria street market en het Moses Mhabida stadion. Het zuidelijke deel van Drakensbergen bekend om de Sani pass en het heuvelachtige, zeer uitgestrekte en erg diverse landschap. Via het centrale deel van de Drakensbergen kom je in het noordelijke deel terecht. Verblijf in Clarens, een Idyllisch dorpje in de middle of nowhere van Zuid-Afrika. Om dit dorp te bereiken rij je door Golden gate highland, een nationaal park net boven Lesotho. Een ontzettend mooi park en voor Nederlanders niet onbelangrijk: gratis. Een drankje kan je doen in de lokale bierbrouwerij, een souvenirtje kan gehaald worden in een van de vele winkeltjes en je kan wat eten in een (jawel) Duits restaurant. Vergeet niet een bezoek te brengen aan het noordelijke deel van Drakensbergen. Ga naar Sentinel peak (3166 meter) adembenemend met uitzicht over de hele drakensbergen en het Amfitheater. Grootste uitdaging hier is de touwlader van 35 meter (!) hoog. Vanuit Clarens rij je door naar Krugerpark, misschien wel het meest bekende game park ter wereld. In een enorm uitgestrekt gebied kan je hier de big five spotten en nog veel meer. Via de R532 en R534 (een klein beetje om dat wel), wegen die bekend staan om de viewpoints en watervallen onderweg, rij je door naar Blyde river Canyon. Nog zo’n mooi nationaal natuurpark. Dit park ligt tevens op de weg van Kruger naar Joburg, oftewel ideaal voor een roadtrip. Johannesburg, bekend van DE finale van 2010 en de grootste township ter wereld (Soweto). Tevens is dit de stad waar niemand minder dan  Desmond Tutu en Nelson Mandela het levenslicht zagen, genoeg historie dus. Een mooie stad als eindpunt voor een eveneens mooie (en onvergetelijke) reis.

Ik bedank dit land voor alles wat het mij gegeven heeft: de natuur, maar vooral de mensen. Altijd vriendelijk en altijd de helpende hand biedend. Het Zuid-Afrikaanse volk is trots op haar land, en terecht! Het is namelijk geweldig!

Zuid-Afrika bedankt! Ik hoop je snel weer te mogen begroeten.